Pedagogika Specjalna w Warszawie
Bycie pedagogiem to nie takie „proste i zwyczajne” odgrywanie swojej roli społecznej. Bycie pedagogiem to wypełnianie misji i rozumienie wartości społecznej swojej pracy. To umiejętność przygarnięcia swoich podopiecznych, bycia blisko nich, niesienia im pomocy, bycia dla nich wsparciem. Szczególnego znaczenia nabiera praca z osobami niepełnosprawnymi. Tu potrzebne jest jeszcze specjalne podejście do osób, które odbiegają od norm psychofizycznych i społecznych. Takiego podejścia nauczysz się w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Warszawie. Tu nauczanie staje się wyzwaniem. Wyzwaniem, które ma na celu przygotować przyszłych pedagogów do świadomego i jak najpełniejszego wypełniania powierzonej im misji. Bo najpierw trzeba zrozumieć… Przygotowanie do bycia pedagogiem należy zacząć od zrozumienia specyfiki zawodu. Pedagog, niczym ogrodnik, zasiewa wśród swoich podopiecznych ziarno. Od tego, w jaki sposób będzie je pielęgnować i troszczyć się o nie, zależeć będą plony, jakie w przyszłości zbierze. By były jak najobfitsze, musi doskonale poznać grunt, na którym chce to ziarno zasiać. Dlatego też w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Warszawie ogromny nacisk kładziony jest na kompleksowe i profesjonalne przygotowanie absolwenta do rehabilitacji i edukacji osób niepełnosprawnych intelektualnie na wszystkich stopniach niepełnosprawności. Potrafi on racjonalnie organizować opiekę rehabilitacyjną i edukacyjną. Uczy się wnikliwości poznawczej i badawczej, a także dociekliwości, które w opiece nad osobami niepełnosprawnymi muszą być doskonale rozwinięte. … zrozumieć niepełnosprawność Studia na kierunku pedagogika specjalna przygotowują pedagoga do zawodu głównie poprzez poszerzanie jego wiedzy na temat niepełnosprawności. To przygotowanie odbywa się poprzez naukę dążącą do zrozumienia przez studenta, czym jest niepełnosprawność. Naukę opartą na dokładnej analizie niepełnosprawności pod każdym kątem i w każdym aspekcie. Dlatego też podczas nauki, student zdobywa także wiedzę z zakresu medycyny, psychologii, czy językoznawstwa. Uczy się diagnozy i terapii, wczesnej interwencji i profilaktyki, zasad metodyki pracy z pacjentem dorosłym i dzieckiem, konstruowania indywidualnych planów wspierania rozwoju z uwzględnieniem specjalnych potrzeb pacjentów oraz ich możliwości psychomotorycznych, a także doboru pomocy i sprzętu. Student w toku studiów zgłębia wiedzę w zakresie prawidłowości rozwojowych człowieka, różnego rodzaju dewiacji, poznając jednocześnie możliwości edukacyjne, rehabilitacyjne oraz terapeutyczne w stosunku do osób niepełnosprawnych i nieprzystosowanych społecznie. Teoria teorią, ale to trening czyni mistrza Dlatego też w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Warszawie dużą wagę przywiązuje się do zdobycia przez studenta umiejętności praktycznych, co umożliwiają liczne praktyki. To podczas nich student weryfikuje pozyskaną wiedzę teoretyczną. Praktyki to konkretne i sytuacyjne działanie. To one umożliwiają studentowi ocenę jego własnych możliwości i cech osobowościowych tak istotnych w wykonywaniu przyszłego zawodu. To one stanowią podstawę do wypracowania własnego stylu pracy, do poprawienia w nim tego, co poprawy wymaga i ulepszenia tego, co już jest dobre. Dlaczego właśnie WSP im. Janusza Korczaka? Ponieważ jest to uczelnia doskonale rozumiejąca misję, przed jaką staje dzisiejszy pedagog. Program nauczania oraz metody dydaktyczne czynią z absolwentów uczelni otwartych humanistów doskonale przygotowanych do pełnienia ważnych ról społecznych. Doskonale rozumieją oni rzeczywistość społeczną, gospodarczą i publiczną. I w oparciu o te właśnie realia skutecznie wspierają ludzi wymagających pomocy w zakresie przekraczania różnorakich barier, utrudniających im rozwój i funkcjonowanie społeczne. Pedagodzy ci stają na straży artykułu 25 Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, który mówi że „osoby niepełnosprawne bez względu na przyczyny i rodzaj swego inwalidztwa mają naturalne prawo do poszanowania ich godności, do wolności osobistej, do pełnego i równego udziału w życiu społecznym, do kształcenia, pracy i zaspokajania potrzeb socjalnych”.